हा लेख माझ्या बाबांच्या अनुभवावरून लिहीत आहे.. त्यांना लिहील्यावर खुप आनंद होइल...so dad.. this is for you!!
तर झालं असं कि माझी आई फार कंजूस आहे आणि याच््या एकदम उलटा माझा बाबा...आज दोघं दिवाळीच्या खरेदिला गेले होते..नेहमी प्रमाणे मला घरीच ठेवलं..:((((( लक्ष्मी रोडला जा़यच म्हणून दोघं रिक्षाने गेले..दोघ येईपर्यंत मी झोपुन घेतलं..उठलो तर बाबा तनतनत होता आणि आई हसत.. मला काहि कळेचना.. शेवटि माझं नेहमीचं हत्यार काढलं..आणि भोंगा पसरला..बाबा लगेच पळतं आला आणि मला उचलले.. राग गेलेला नव्हता वाटतं so माझ्या बरोबर पण त्याने आईचा किस्सा शेअर केला..
झालं असं ..जाताना रिक्षाचं भाडं झालं ८० रू आणि येतीना झालं ९०रू..या वरून आई िरक्षावाल्या काकाशी बाबाच्याभाषेत कचाकच भांडली...
बाबा शांतपणे ते बघत होता आणि िरक्षावालेकाका आईला समजावण्याचा प्रयत्न करत होते.पण आई काहि माना़यला त़यार होइना..
आई आता नियमावर आली आणि रि.काकाना मीटरकार्ड दाखवायला सांगितले..बाबा जाम पिडले होते..हातात शॅापिंगच्या पिशव्या त्यांच्या रागात भर घालत होत्या...
मंीटरकार्डचे नाव काढता रि.काका नाराज झाले अन आईला वाटलं चला आता मी िजंकले..
काकांनी शांतपणे कार्ड काढलं आणि आईच्या हातात ठेवलं..अन आईलाचं उलट विचारलं..तुम्हिच सांगा किती झाले..आईने चेक केले तर आईचा विश्वासचं बसेना..चक्क ९२रु झाले होते..सांगितलेल्या भाड्यापेक्षा २रु जास्त..काका आता इरेला पेटले होते..ते आईच्या मागेच लागले..किती झाले ते सांगा...मग काय ..आईने गप्प ९०रू दिले आणि बाबाच्या मागून गप्प घरी आली...
तर अशी झाली आईची फजिती..moral of the story..बाबांसाठि..मला नेहमी बरोबर नेत जा म्हणजे कारनेच जाल किंवा रिक्षाने गेलं तरी आईचं लक्ष मीटरकडे न जाता माझ्याकडेचं असेलं..बरेबर ना मित्रांनो....
